جمعیت: 562,122 (2009)
مساحت: 203 کیلومتر مربع
تعداد محله: 30
تعداد روستا: 5
ارتفاع: 125
مختصات: 40°52'39، 29°15'05

پندیک که در سمت آناتولی استانبول و نیمه شرقی استانبول واقع شده است، در جنوب شرقی توسط توزلا، در شرق توسط کوجالی، از شمال به شیله و چکمکوی، از غرب توسط کارتال، سانجک تپه و سلطان بیلی و دریای مرمره احاطه شده است. جنوب در 14:11 در جنوب شرقی، در 23 مه 2009 (UTC).

بر اساس منابع تاریخی، پندیک ق.م. منطقه مسکونی از 5000s. با توجه به ویژگی های ژئوپلیتیکی و ژئواستراتژیکی منطقه بین بسفر و رودخانه ساکاریا، پندیک که در این منطقه قرار دارد به تصرف ملت های مختلف درآمد.

قبل از میلاد مسیح. مقدونی ها در این منطقه در 1200 ق.م. مشخص است که امپراتوری روم در قرن هشتم و بعداً بیزانس قدرت را به دست گرفتند. محلی به نام پانتیکیون یا پنتیکیون در دوره بیزانس امروز در اطراف پندیک بوده است. قدیمی ترین نام شناخته شده آن Pantikapion و Pantikapeum است. نام Pantecion (Pantiki) که در دوره بیزانس به کار می رفت به معنای "محصور شده توسط دیوارها" است. بر اساس برخی منابع، پندیک به معنای «پنج بینی» است. می گویند کسانی که از کوه های اورال آمده و در این منطقه سکنی گزیده اند از نام «پنچ ده» استفاده می کرده اند که در زبان فارسی به معنی پنج روستا است. این نام به مرور زمان به Pendik تبدیل شده و تقریباً 700 سال است که از آن استفاده می شود. پندیک یک شهرک بسیار قدیمی است.

تاریخ قبل از میلاد قدمت آن به 5000 سال می رسد. در نزدیکی ساحل خلیجی ایجاد شد که ویژگی های یک بندر طبیعی را دارد. گمان می رود حدود هزار سال پیش به دلیل پایین بودن سطح دریای مرمره و شور شدن بیش از حد آن رها شده بود و زمانی که وضعیت مرمره به حالت عادی برگشت، به دلیل موقعیت مساعدش صحنه اسکان مجدد بود. مهمترین ویژگی در طول تاریخ این است که اولین مکان اقامتی برای مسافرانی بود که از اروپا به آسیا می رفتند.

پندیک در سال 1328 پس از تسخیر قلعه‌های سمندیرا و آیدوس در زمان سلطنت اورهان بیگ تحت سلطه عثمانیان قرار گرفت. اگرچه بخش آناتولی استانوبل چند بار بعد تحت سلطه بیزانس قرار گرفت، اما با فتح استانبول توسط فاتح سلطان محمد، پندیک نیز تحت سلطه عثمانی قرار گرفت و دیگر دست به دست نشد. در حفاری ها در پندیک، ستونی به سبک لونیک، بسیاری از مقبره ها و پایه های قلعه دوره رومی پیدا شد.

پندیک که تا زمان تبادل جمعیت در سال 1924 اکثراً یونانی بودند، تا زمان فرآیند صنعتی شدن که در دهه 1960 آغاز شد، در ظاهر یک دهکده ماهیگیری کوچک باقی ماند. در پندیک آثار تاریخی مهمی مانند کلیسای کاتولیک فرانسوی، آب انبار گنبدی، آب انبار استوانه ای، عمارت سلطان، یتیم خانه یونانی و برج قلعه آیدوس و همچنین یک تپه وجود دارد.

آثار تاریخی:

تومول پندیک: بقایایی که نشان می دهد پندیک یک سکونتگاه ماقبل تاریخ بوده متعلق به تومول پندیک است. حفاری روی تپه بیضی شکل و بسیار وسیعی که انتهای جنوبی دماغه تمنیه و خلیج تمنیه را تشکیل می دهد نشان داد که کلبه هایی به شکل بیضی یا گرد با صفحات پایه به قطر 1 تا 5 متر وجود دارد.

تمنیه: در یک کیلومتری شرق پندیک یک سکونتگاه ماقبل تاریخ است. کلیسای سنت جان باپتیست وجود داشت که تا سال 1010 وجود داشت، با ستون ها، سنگ های صلیبی و اشیای قیمتی.

صومعه بیزانسی: در نتیجه کاوشی که در سال 1974 انجام شد، بقایای یک صومعه بیزانسی در منطقه Çinardere پیدا شد. در نتیجه کاوش، کلیسای بزرگ، کلیسای کوچک روکش دار، اتاق تدفین، دو اتاق و دهلیز و بقایای دیگر یافت شد. تخمین زده می شود که این صومعه در طول جنگ های صلیبی در سال 1203 ویران شد.

شهرداری پندیک: